Le parc Montsouris

Το αγαπημένο μου πάρκο!

Τις Κυριακές είναι γεμάτο από παιδιά, ακόμη κι όταν έχει πάρα πολύ κρύο. Κάθε μέρα κόσμος περπατάει, κάνει τζόκινγκ, έρχεται να πιει τον καφέ του. Έχει και μία μεγάλη λίμνη με πάπιες, που παγώνει τον χειμώνα.
Το πάρκο είναι πεντακάθαρο. Κλείνει με την δύση του ηλίου και έχει φύλακες σε εικοσιτετράωρη βάση. Δεν τους βλέπεις ποτέ, αλλά ξέρεις πως είναι εκεί. Είναι απόλυτα ασφαλές και πεντακάθαρο. Μία πραγματική όαση σε μία αρκετά πυκνοκατοικημένη περιοχή του Παρισιού.

Musée des Arts Décoratifs

Δίπλα στο Musée du Louvre βρίσκεται το Μουσείο των Διακοσμητικών Τεχνών. Σίγουρα δεν είναι αυτό που θα επισκεφθείς όταν πρωτοπάς στο Παρίσι. Αν ωστόσο ξαναβρεθείτε αξίζει πραγματικά μία επίσκεψη. Ουσιαστικά είναι η ιστορία των διακοσμητικής. Βλέπουμε κυρίως τα διάφορα στυλ επίπλων ή διακοσμητικών από τον Μεσαίωνα ως σήμερα. Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν πώς σιγά σιγά η διακόσμηση περνάει από προνόμιο της αριστοκρατίας στην μεγαλοαστική τάξη και με τον καιρό απευθύνεται σε όλο και περισσότερο κόσμο, για να καταλήξει στην κυριαρχία του πλαστικού σε αυτές τις φουτουριστικές καρέκλες το 21ου αιώνα. Πολύ μου άρεσε. Να πω ότι λατρεύω την Art Nouveau και την Art Deco στην επίπλωση. Δεν τα έχω σπίτι μου, αλλά μου αρέσει να τα βλέπω και η αλήθεια είναι πως στο Παρίσι υπάρχουν ακόμη ξενοδοχεία, restaurants, που κρατάνε τέτοια στοιχεία.

Όποιος πάει, να κάτσει σε αυτήν την καρέκλα-μπάλλα που κρέμεται από το ταβάνι στην αίθουσα που γίνονται οι βιντεοπροβολές. Θα την λατρέψετε, θα θέλετε να την πάρετε μαζί σας. Απίστευτο ζεν.

Prochain défilé....au palais de justice.

Φτάνοντας στην Γαλλία, αλλά και αναχωρώντας αντικρύζεις αφίσες σαν κι αυτή που βλέπετε, οι οποίες σου υπενθυμίζουν πως εάν φοράς fake μπλουζάκι, ρολογάκι, τσαντούλα και τα λοιπά, θα κληθείς να πληρώσεις έως 300.000 ευρώ πρόστιμο και να μπεις και μία φυλακή έως τρία χρόνια.
Οπότε έχετε τον νου σας. Folex, Abibas και ό,τι ψωνίσατε από τα σεντόνια στα Αθηναϊκά πεζοδρόμια αφήστε τα στο σπίτι, στην χώρα μας, όπου όλα επιτρέπονται.

Edo den einai Ellada kardia mou!

Il pleure dans mon coeur comme il pleut sur la ville....

Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville
(Verlaine)

Κλαίει η καρδιά μου
όπως η βροχή που πέφτει στην πόλη

Δεν μπορούσα να βρω καλύτερα λόγια για να περιγράψω το πώς νιώθω από αυτούς τους στίχους του Verlaine. Σε αντίθεση με τον ποιητή που δεν μπορεί να βρει τί τον κάνει τόσο δυστυχισμένο, η δική μου malaise έχει αιτία. Δεν μπορείς να είσαι έξω και να παριστάνεις τον ανέμελο όταν συμβαίνουν όλα αυτά.
Με ρωτάνε εδώ τί γίνεται στην Ελλάδα. Ξέρουν πολύ καλά πως είναι θέμα κακής πολιτικής. Μου λένε να αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος και να πάμε σε επαναδιαπραγμάτευση. Μου λένε, μου λένε......Εγώ δεν λέω τίποτα. Δεν έχω κάτι να πω. Μόνο ντρέπομαι....και σιχαίνομαι εκείνους που με έφεραν σε αυτήν τη θέση.

Café Les Editeurs

Αυτό είναι το αγαπημένο μου café στο Παρίσι στην περιοχή Saint-Germain. Οι τοίχοι έχουν βιβλιοθήκες με διάφορα βιβλία που μπορείς να πάρεις ελεύθερα και να διαβάσεις. Άνθρωποι όλων των ηλικιών έρχονται με τα βιβλία τους, τις εφημερίδες, τις σημειώσεις τους και διαβάζουν πίνοντας τον καφέ τους. Έχει και ωραίο φαγητό. Στον τοίχο αυτό το τεράστιο ρολόι. Ήταν δύσκολο να βγάλω φωτογραφία όλου του χώρου με την έννοια ότι είναι λίγο άβολο για τον κόσμο να τον φωτογραφίζεις σαν Γιαπωνέζος τουρίστας την ώρα που θέλει να χαλαρώσει, να μιλήσει ή να φάει. Εδώ έχετε άποψη της μίας πλευράς του café.
Στην Αθήνα ψάχνω απεγνωσμένα να βρω κάτι αντίστοιχο, αλλά δεν τα έχω καταφέρει ακόμη. Η Στοά στην Πατησίων προσφέρεται κάπως, αλλά όχι πάντα, το Γαλλικό Ινστιτούτο στη Σίνα, αλλά γενικά δεν έχουμε αυτήν την κουλτούρα του να διαβάζουμε πρώτον και του να διαβάζουμε σε δημόσιους χώρους δεύτερον. Δυστυχώς.

Η τέχνη στο δρόμο!

Στο Παρίσι η τέχνη δεν είναι μόνο μέσα στα μουσεία. Περπατάς μέσα στην τέχνη. Είναι κομμάτι της καθημερινότητας σου. Κάποια βίντεο για το τί μπορεί κάποιος να συναντήσει στο μετρό, στο δρόμο, στο πάρκο. Αχ, να ήταν και οι δικές μας πόλεις έτσι!

Βίντεο 1: Metro station Les Halles




Βίντεο 2: Τα παγκάκια που μιλάνε στο πάρκο Montsouris.

Περπατούσα στο πάρκο κι ακούω ψιθύρους. Έρχονται από τα άδεια παγκάκια δεξιά μου. Κοιτάω. Κανείς. Κάτω από το παγκάκι μία κατασκευή μας μεταφέρει τις ερωτικές εξομολογήσεις νέων σε διάφορες γλώσσες. Μία από αυτές είναι και τα ελληνικά.

Christian Boltanski "Murmures"

Κρυώνωωωωωωωωωωω!!!!

Σε αυτό το Παρίσι συνέχεια κρυώνω. Θα με ρωτάνε τί θυμάσαι από το Παρίσι, θα περιμένουν να τους πω κάτι τρομερό και θα ακούνε "το κρύο". Ξεκινάμε με γερό κρύο από Οκτώβρη και συνεχίζουμε μέχρι να φτάσουμε το Μάη λίγο πιο πάνω από το 10. -4 με +4 επί δύο μήνες συνέχεια. Ανέβασε λίγο βρε πουλάκι μου θερμοκρασία. Κάνε ένα διάλειμμα που έχουμε γίνει παγωτό. Έχω βαρεθεί να ντύνομαι σαν κρεμμύδι και πάλι να κρυώνω. Το μόνο που χαίρομαι είναι πως εδώ είναι η χαρά του αξεσουάρ. Καπέλο ή σκουφάκι ή casquette ασορτί με γάντι και κασκόλ. Très chic!
Εντωμεταξύ έχει αυτές τις ημέρες έναν φοβερό ήλιο. Εμείς στην Ελλάδα λέμε "ήλιος με δόντια". Εδώ έχει χαυλιόδοντες. Μα να μην ζεσταίνει λίγο! Τίποτα λέμε! Είτε έχει ήλιο είτε όχι το ένα και το αυτό. Κι αυτόν μεταλλαγμένο τον έχουνε.
Τελικά δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Γαλλική Επανάσταση έγινε Ιούλιο. Εάν είχε γίνει νωρίτερα οι επαναστάτες θα είχαν πεθάνει από την παγωνιά πριν φτάσουν στη Βαστίλλη.
Άλλος ένας επιστημονικός συλλογισμός ολοκληρώθηκε. Στην επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθώ με την τέχνη. Τόσο καιρό είμαι στο Παρίσι και δεν έχω μιλήσει για τέχνη.
A bientôt alors!